NASZ PATRON

Święty Edward Wyznawca

Edward Wyznawca – król.

Edward urodził się około 1003 roku w Islip koło Oksfordu, jako syn króla Ethelreda II i normandzkiej księżniczki Emmy, w tym czasie Anglia przez kilkadziesiąt lat była pod srogim panowaniem duńskim. Rodzina królewska musiała uchodzić do Normandii, gdzie zmarł ojciec Edwarda, dopiero po śmierci króla duńskiego Kanuta, w 1041 r. Edward mając 39 lat został wezwany do Anglii, ku wielkiemu zadowoleniu całej ludności, gdzie rok później wstąpił na tron obejmując go po swoim przyrodnim bracie. Koronacja odbyła się w Wielkanoc 3 kwietnia 1043 r. w katedrze w Winchester. W 1044 r. poślubił Edytę, córkę księcia Godwina z Kentu, ale małżeństwo było bezdzietne, dlatego próbował wyznaczyć swego następcę, lecz szczegóły jego działań są niejasne obiecał bowiem sukcesję Wilhelmowi księciu Normandii, a przed śmiercią wskazał na swego następcę Harolda, późniejszego króla Harolda II. Edward słynął z wielkiej pobożności i przywiązaniem do Kościoła. W szczególności wielkim nabożeństwem darzył św. Piotra którego obrał sobie za patrona, oraz bezgraniczną miłością ku Chrystusowi któremu poświęcił swą czystość w małżeństwie. Cieszył się miłością i szacunkiem swoich poddanych, których otaczał opieką. Tryb życia bardziej mniszy niż królewski dał mu przydomek „Wyznawca” w innych tłumaczeniach „Spowiednik”. W dziedzinie polityki kościelnej Edward wspierając kościoły i klasztory dążył do zacieśnienia stosunków z Rzymem. Zobowiązał się do pielgrzymki do grobu św. Piotra, a ponieważ nie mógł jej odbyć poprosił papieża aby go zwolnił ze ślubów. Uchylając śluby Ojciec Święty dał mu warunek przebudowania kościoła p.w. św. Piotra w Westminster. Spełniając zobowiązanie w latach 1045-1050 przebudowano świątynię którą konsekrowano 28 grudnia 1065 r. Król zmarł 5 stycznia 1066 r., na łożu śmierci powiedział: „Nie umrę, ale będę żyć. Odchodząc z krainy umierających, mam nadzieję ujrzeć dobre rzeczy Pana w krainie żywych”. Pochowany został w kaplicy mieszczącej się za głównym ołtarzem Katedry Westminster, której budowie poświęcił znaczną część swego życia. Wkrótce po śmierci, nad grobem Edwarda westminsterskiej świątyni poczęły się dziać liczne cuda, a jego kult rozszerzał się na całą Anglię i poza jej terytorium. W 1161 roku. został kanonizowany przez Aleksandra III. Od XIV wieku jest głównym patronem Anglii oraz angielskich królów. Patron trudnych spaw małżeńskich i rozdzielonych małżonków. W kalendarzu wspominany 5 stycznia, a także 13 października – w rocznicę pierwszego przeniesienia jego relikwii.

Grób Św. Edwarda w katedrze Westminster

Św. Edward zasłynął z czynienia miłosierdzia, tym bardziej możemy przez jego przyczynę modlić się we wszystkich naszych sprawach. Aktywując kult Św. Edwarda Patrona naszej Parafii, każda wtorkowa Msza wieczorna, jest odprawiana jako Nowenna za przyczyną św. Edwarda i jest Mszą św. w intencjach zbiorowych, czyli we wszystkich intencjach złożonych na tę Eucharystię.

Ołtarz Św. Edwarda w Pruszkowie

Modlitwa:

  • Chwalebny Święty Edwardzie, okazywałeś swoje oddanie Bogu z cierpliwością, delikatnością i hojnością. Tak jak Ty, niech służę umacnianiu Królestwa Bożego poprzez cierpliwą modlitwę i miłość. Amen.
  • Boże, któryś świętego króla, Wyznawcę Twojego, chwałą wiekuistą ukoronować raczył, daj nam łaskawie, prosimy, tak go uczcić na ziemi, abyśmy z nim panować mogli w Niebie. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Bogiem Ojcem i Duchem świętym żyje i króluje w Niebie i na ziemi, po wszystkie wieki wieków. Amen.

Modlitwa wstawiennicza:

  • Przesławny święty Edwardzie, okazywałeś oddanie Bogu cierpliwie, łagodnie i z hojnością. Daj mi służyć, abym jak Ty umacniał Królestwo Boże swoją cierpliwą modlitwą i dobroczynnością. Wstaw się za moją prośbą, która mnie samemu wydaje się niemożliwa do spełnienia (w tym miejscu przedstaw swoją prośbę). Ufny w Twoje wstawiennictwo, składam swą prośbę w Twoich rękach. Amen.